Μακαρι

Ηταν μια κρυα βροχερη νυχτα.Καποιος καθοταν μονος.Κοιτουσε εξω απο το παραθυρο.κοιτουσε την βροχη που επεφτε δυνατα στη γη.Με βλεμμα χαμενο οι σκεψεις τριγυριζαν στο μυαλο του χωρις σταματημο.Ξανα και ξανα .Δεν πορουσε να ησυχασει με τιποτα.Ενιωθε τοσο χαλια.Παει βαζει ενα ποτηρι κρασι κ συνεχιζει να κοιτα εξω.Αναβει ενα τσιγαρο μηπως οι σκεψεις χαθουν μαζι με τον καπνο. Ματαιο...Το μυαλο του γυρνουσε παλι στα ιδια.Ενιωθε τοσο μονος.Διχασμενος.Ηξερε οτι ετσι επρεπε και η αρχη δεν ειχε ερθει ακομα..Η αρχη αυτης της δοκιμασιας για αυτον κ ολους οσους αγαπουσε.εσφυγγε με δυναμη τα χειλη του.Πονουσε.Γνωριζε οτι μονο με την καποια ποσοτητα μοναξιας μπορουσε να ζησει την υπολοιπη ζωη του.Μια ηρεμη και καλη ζωη.Αναστεναξε.Του ηταν πολυ σκληρο να χασει για καποιο διαστημα κατι σημαντικο για αυτον .Θα αντεξει;Θα μπορεσει να μην λυγισει μπροστα σε αυτο το ατομο που δεν επρεπε;Να του δινει κουραγιο;Κοιταξε το μισοκρυμμενο φεγγαρι και το μονο που ευχοταν ηταν αυτο.Να εχει υπομονη και αντοχη...Το μονο πραγρα που ψυθιρισε ηταν ενα:"Μακαρι...."